چندیست که بیمار وفایت شده ام / در بستر غم چشم به راهت شده ام / این را تو بدان اگر بمیرم روزی / مسئول تویی که من فدایت شده ام .
 

میدونی چندتا دوستت دارم ؟ یه دونه ولی مردونه !
 

دنیا نباشد ! فقط کوچه ای باشد و باران و دوستی که زلال تر از باران است .
 

غزل غزل به یاد تو / قدم قدم به پای تو / ستاره های آسمون / یکی یکی فدای تو .
 

حکایت تو که دنیا را نیازرده ست / دلی گرفته در آیینه های افسرده ست / حکایت منه در مشت روزگار دچار / پرنده ای ست که پیش از رها شدن مرده ست .
 

هم دعا کن گره از کار تو بگشاید عشق / هم دعا کن گره ی تازه نیفزاید عشق / شمع روشن شد و پروانه در آتش گل کرد / شمع حق داشت ، به پروانه نمی آید عشق .
 

به کلبه ی کوچک قلبم دعوتت می کنم تا بدانی در اجاق سرد دل چیزی جز یاد تو نمی سوزد .
 

وقتی از دوری تو تموم میشه تحملم / توی دلم داد میزنم خیلی دوست دارم گلم .
 

کاش غرورم را که در پستوی سادگی ام پنهان بود می یافتی ، اما تو این سادگی را بهانه ای قرار دادی برای درهم شکستن من .
 

صدای چک چک اشکهایت را از پشت دیوار زمان می شنوم که چه معصومانه در کنج سکوت شب برای ستاره ها ساز دلتنگی می زنی ، ای شکوه بی پایان ، ای طنین دل انگیز ، من می شنوم ، به آسمان بگو که من می شکنم هرآنچه که تو را شکسته و می شنوم هرآنچه در سکوت تو نهفته !

دلم گم کرده راهش را ، و چشمانم نگاهش را / شبیه آسمانی که ، شبی گم کرده ماهش را .
 

تو طراوت بهاران ، تو سخاوت زمینی / در کرانه های قلبم ، بهترین ، تو بهترینی .
 

عشق برای یک مرد فقط صفحه ای از کتابه ولی برای یک زن تموم تاریخ زندگیشه .
 

در کوهپایه های عشق دست کسی را مگیر وقتی میدانی که در قله او را رها میکنی .
 

بر عشق توام نه صبر پیداست نه دل / بی روی توام نه عقل برجاست نه دل / این غم که مراست کوه قافست نه غم / این دل که تراست سنگ خاراست نه دل .
 

در این دور و زمانه دل هر کس دل نیست / کاسه ی سفالی محبت ها از گل نیست / نمی دانستم جنس دل ها تمام از سنگ است / واسه قلب شیشه ای جایی در این منزل نیست .
 

به یادت آرزو کردم که چشمانت اگر تر شد / به شوق آرزو باشد نه تکرار غم دیروز .
 

برایت آرزو می کنم آرزوی کسی باشی که آرزویش را داری .
 

با قلبی از عشق ، با خطی از حریر محبت ، بر روی برگی کهنه از یاس ، می نویسم : به یادتم با معرفت !
 

قسم به عشق و زندگی که ارزشش یه عالمه / قلبی که بی تو بزنه لایق آتش زدنه .

 

فکر من نباش مسافر ، به سپیده ها بیندیش / چشم فرداها براهه ، راه سختی مانده در پیش .
 

زیستن در فراغت دشوار بود اندک زمانی / اینک در فراغت محال است زندگانی / مهر تو همچون اکسیر جوانیست / عشق پاکت سرمایه ی جاودانیست .
 

روزگارت بر مراد / روزهایت شاد شاد / آسمانت بی غبار / سهم چشمانت بهار / قلبت از هر غصه دور / بزم عشقت پر سرور / بخت و تقدیرت قشنگ / عمر شیرینت بلند / سرنوشتت تابناک / جسم و روحت پاک پاک .
 

خیلی وقته چشمهایم از فکر تو بارانیست / سال هاست دریای دلم از عشق تو طوفانیست / دیگر کاسه ی صبرم شده لبریز از درد بی تو بودن / خدایا انتظار دیدن یار چقدر طولانیست .
 

قسم به تین و عنکبوت ، به مرغ باغ ملکوت / از ته دل برات میگم ، دنیا فدای تار موت .
 

آتش زدن دل اگر عشق هست ، خاکسترای دلم رو به باد نفست بسپار .
 

دوست آن نیست که از دوست سیر شوید / دوست آن است که با آن پیر شوید .
 

شب ها آمدند ، روزها سپری شدند و تو همان خوب دیروزی .
 

دوریت اندوه پاییز ، سکوتت سوز زمستان ، لبخندت شکفتن بهار ، نگاهت گرمای تابستان ، جلوه گاه چهار فصلی ، خیلی عزیزی به خدا .

خورشید مردد است ، کمرنگ شده / هر چیز که دست می زنم سنگ شده / انگار که حال و روز دنیا خوش نیست / شاید که دلت برای من تنگ شده ؟
 

سبدی عشق در اندیشه ی من / که پر از گل بدهم هدیه به تو / غافل از آنکه تو خود ناب تری / یک جهان گل بخورد غبطه به تو .
 

با نگاهم یه نگاهی به نگاهت مینگاهم / که نگاه بر نگاهت زده آتش به نگاهم .
 

تو آسمون قلبم خدا خودش نوشته / یه لحظه با تو بودن آخر سرنوشته .
 

چترت را کنار ایستگاهی در مه فراموش کن ، خیس و خسته به خانه بیا ، نمی خواهم شاعر باشی ، باران باش ! همین برای هفت پشت روییدن گل کافیست .
 

دلبسته ی تو هستم لازم به گفتنی نیست / مهری که با تو بستم هرگز شکستنی نیست .
 

بعد از این بگذار قلب بی قراری بشکند / گل نمی روید ، چه غم گر شاخساری بشکند / کاروان غنچه های سرخ روزی می رسد / قیمت لبهای سرخت روزگاری بشکند .
 

خداوندا عزیزم را تو یاری کن / پناهش باش و در حقش تو کاری کن / الهی هرچه میخواهد نصیبش کن / خدا بر لبش لبخند جاری کن .
 

هیچ خاری در سایه ی گل ، احساس خاری نمی کند ، تقدیم به گل روزگار .
 

به خدا عشق به رسوا شدنش می ارزد / به مجنون و به لیلا شدنش می ارزد / دفتر قلب مرا واکن و نامی بنویس / سند عشق به امضا شدنش می ارزد / گرچه من تجربه ای از نرسیدن هایم / کوشش رود به دریا شدنش می ارزد .